به همه وبلاگیهای عزیز
دروغ چرا؟ دوستی از این زیبا تر؟ تو به قیافه زشتم نگاه نمی کنی و زیبایی تو هم ملاک نیست اگرهم باشد که فرصتی وچشمی نیست.ازاین زیباتر که تو به من روحیه می دهی ومن هم به تو؟ اینجا دگر توانا وناتوان ؛پیروجوان ؛کوچک وبزرگ نیست که صحبت مطاع درونی است.هر صاحب منظری ؛منظر ه خود عرضه میکندوهر منظره ای نظارگر خود را دارد.و صاحب منظری موفقتر است که منظره ای زیباتر واگرنه برخوردی مهربانانه تر داشته باشد.هرچند که هنوز بیش از۲ماه نیست که آمده ام اما برای دیدن وگاهی برای فهمیدن یک نگاه هم کافیستدرحدود ۸۷۰۰ وبلاگ داریم اماچرا به تعداد معدودی به روز میشود.چرا وقتی به بعضی نگاه میکنیم شاید بالغ بر۵۰ پست دارند اما پیامهایی که برای دیگران گذاشته اند حتی به انگشتان دست هم نمیرسد.مشخص است که اینجا هم مثل بیرون است هرچند مجازی اما بسیاری از واقعیات زندگی را یدک میکشد.ومطمئن باش آنکه در بیرون آنگونه است میتواند در اینجا آنگونه نباشد وبر عکس.چه اشکال دارد دروغ بگوییم چه اشکال دارد خود را شاعر ؛محقق؛نویسنده و... جابزنیم اگرکه باعث التیام روحمان شود چه اشکال دارد خودرا خوشحال نشان دهیم زمانی که بغضی به گلو گیر کرده وزخمی عمیق بر دوش داریم.چه اشکال دارد در تنعم مطلق باشیم اما به اندک ابری؛ تر شویم .چه اشکال دارد! اگر که بدانیم روحمان التیام خواهد یافت .
نوشته ای که این دوستیها با قطع ارتباط تمام است. اما من میگویم که تازه شروع میشود .تازه می روی تمام روز را به خیال آنجه خواهی نوشت"آنچه که قراراست بشنوی وآنچه قراراست بگویی سپری میکنی .در فکری که چه بنویسی که چشم نوازتر باشد واین منظرگاه به هر منظره ای بها نمدهد.چرا بعضی وبلاگها هنوز طرفداران زیادی دارند چون درست بعد از قطع ارتباط تازه ماجرا برایشان آغاز میشود واگر هم نه ومطالبشان کم باشد با چشم نوازشگرشان به هرسو سرک میکشند وعطر محبت می پراکنند.
